Op het gevaar af dat ik klink als een ouwe sok: oefening baart kunst en al doende leert men. Het zijn bejaarde clichés uit een vorige eeuw, maar ik mis ze. Kennis is via telefoon en tablet toegankelijker en dichterbij dan ooit. En dat is fantastisch. Maar in de huidige snelle snack-cultuur groeit een generatie op die het nut van lezen en oefenen niet zo inziet. Want als je wat wilt weten, zoek je het op. In 0,41 seconden trekt Google het antwoord uit de lucht en staat het op je scherm. Maar als je in je zwembroek aan de rand van het zwembad staat met een tutorial van YouTube in je hand, wil dat nog niet zeggen dat je kunt zwemmen en, mocht je zinken, dat je weet hoe je weer aan de oppervlakte komt.
Is it all bad?
Nee. Er is op scholen en opleidingen in de afgelopen jaren heel veel aandacht besteed aan zelfreflectie. Daar hebben de generaties Millennials en Generatie Z een dikke streep voor op de huidige veertigers en vijftigers. Mooi, maar oefenen met gedrag en het opdoen van nieuwe vaardigheden is óók belangrijk. Het is zelfs essentieel voor een succesvolle loopbaan. Hoe vraag je hulp, hoe voer je dat slechtnieuwsgesprek, hoe organiseer je je eigen werk, wat doe je als je merkt dat je geleefd wordt door de waan van de dag? Weet je de ballen die tijdens het werk op je afkomen niet effectief te pareren, lopen zaken anders dan gedacht, krijg je zelf pittige feedback, dan val je relatief snel uit. Zonde, want het is geen rocket science om deze vaardigheden aan te leren. Het enige dat je moet doen is… doen en zo ontdekken welk gedrag het gewenste effect heeft. Wij geven daar bij Buro Schuite ruimte voor in onze competentiegerichte coaching. Je oefent dan met nieuw, effectief gedrag en gaat vervolgens naar huis met een handige, praktische checklist waar je diezelfde dag nog mee aan de slag kunt. Nou hoor ik je denken:
Ik hoef toch zeker geen rollenspel te spelen, hè?
Breekt het klamme zweet je al uit? Je bent niet de enige. Bijna iedereen vindt een rollenspel op voorhand zowat het spannendste dat er is. Maar boy, oh boy, wat is de leercurve steil. Laat me het beeld schetsen. Tijdens het eerste rollenspel blokkeer je; je komt niet goed uit je woorden, krijgt het veel te warm en het gesprek loopt vast. Op dat moment leggen we het gesprek stil en krijg je feedback van je gesprekspartner. Jullie voeren daarna het gesprek nog een keer. Dit keer word je gesouffleerd. Dat voelt misschien nog steeds wat ongemakkelijk, maar de grootste hick-up heb je gehad. De derde, vierde keer dat jij hetzelfde gesprek voert, ervaar je, vóel je hoe het is als je het anders doet en dat is echt een geweldig gevoel. Dat zeg ik niet, dat zeggen onze kandidaten. En heb ik al gezegd dat er ook heel veel gelachen wordt?
Het mooie van deze praktische manier van leren is dat je het werkelijk doet. Bij gewone coaching en in al die lijstjes en tips die je vindt op internet en in managementboeken zijn de stappen vaak te groot. En tips zijn mooi, maar de juiste woorden vinden, die zinnen daadwerkelijk uitspreken en het in je lijf voelen is van onschatbare waarde. Pas dan merk je dat je zenuwachtig bent, dat je verhaal helemaal niet eruit komt zoals je het in je hoofd had, dat als iemand je onderbreekt, je gelijk van de wap bent. Dus oefen maar. Probeer maar. Het hoeft niet perfect, maak juist vooral veel fouten. Dan ben je aan het leren! Maar blijf oefenen, zodat je een groter gedragsrepertoire krijgt, want dan zit het in je lijf. Op het moment suprême denk je dan niet: shit, maar: been there, done that. Dat gun jij jezelf toch ook?
Wij zijn Buro Schuite